Pshemsky

     Czas na kolejne podcastowe znalezisko, a dokładniej cotygodniową audycje o tytule „Nietypowe Spojrzenie” tworzoną przez Sebastiana Chamera (znanego w innych zakamarkach sieci pod pseudonimem Typowy Jeleń). „Nietypowe spojrzenie” mogłoby na pierwszy rzut oka wydawać się kolejnym podcastem bazującym na gościach i przeprowadzanych z nimi wywiadami. Jednak po przesłuchaniu kilku odcinków zdałem sobie sprawę, iż byłem w błędzie a zapraszani rozmówcy mają do przekazania o wiele więcej niż hałdy grasujących po internecie „influencerskich celebrytów”. Jest wiele podcastów, do których zapraszani są celebryci ze świata „czerwonych dywanów” oraz internetowej sceny. Już wiele razy przekonałem, że tak naprawdę spora część tych osób prócz oczywistych banałów (najczęściej kręcących się wokół nich samych lub wynurzających się z „infulencerskiego bagna”) nie przekazuje żadnych rozwijającej informacji lub jakiejkolwiek wiedzy mogącej wzbogacić przekaz kierowany ku odbiorcom. Zupełnie inaczej jest

     Jako iż jestem dzieckiem technologii i dane mi było cieszyć się ewolucją komputerów i gier na przełomie trzech ostatnich dekad, to zawsze chętnie zerkam w kierunku eventów spod znaku szeroko pojętego giereczkowa. I nie ważne czy jest to impreza masowa pokroju Pixel Heaven , czy coś bardziej artystycznego jak scenowe demoparty pokroju Teddy Beer – jeśli w grę wchodzi dobra zabawa, a w pobliżu jest „nigdy nie wysychające źródełko” i pozytywnie zakręcenie ludzie to ja zawsze jestem na „tak”! O Play Expo odbywającym się w różnych miastach na terenie Wielkiej Brytanii wiedziałem już od dłuższego czasu. Jednak ostatnimi laty praca oraz covidowe zawirowania sprawiły, iż nie dane mi było sprawdzić czym tak naprawdę jest to Expo. Jednak sprzyjający układ gwiazd oraz koniunkcja Wenus i Jowisza sprawiły, iż los się do mnie uśmiechnął i udało mi się wybrać wraz z całą familią do Blackpool, by wziąć udział tegorocznym Play Expo. Nie wnikając zbytnio w plan imprezy wyruszyliśmy w sobotnie prze

     Oto I on – David Lynch. W całej swej okazałości i reżyserskim żywiole. Pędzi po „Zaginionej Autosradzie” nie zważając na widza, kierunkowskazy narracyjne czy znaki ostrzegawcze skłaniające do przestrzegania jakichkolwiek zasad (dobrze wszystkim znanych) rządzących „standardowymi” produkcjami filmowymi. I choć oglądałem wszystkie produkcje „spod batuty” Lyncha, a także wielokrotnie zaglądałem do Miasteczka Twin Peaks, to jednak „Zaginiona Autostrada” jest filmem, do którego najczęściej wracam na różnych etapach mego życia. Niestety (a może stety) nadzieja na to, iż z wiekiem sumienie i doświadczenie otworzą nowe, bardziej logiczne interpretacje kruszeje po każdym kolejnym odświeżeniu. Film dzięki temu zyskuje coraz bardziej na wartości i tylko utwierdza mnie w przekonaniu, iż mam do czynienia z dziełem wyjątkowym pod wieloma względami. „Zaginiona Autostrada” z 1997 roku jest zarówno filmem noir, thrillerem erotycznym oraz horrorem psychologicznym. Film dryfuje w ciemnych smakach se

     A teraz może coś z zupełnie innej beczki. Choć dalej osadzone w etykiecie „podcasty”, to jednak jest to zgoła inne „uszno-słuchowe doświadczenie”. Muzyczny show radiowy, który za sprawą wszechogarniającej technologii przeniósł się również na fale podcastów oraz streamów na żywo nadawanych na platformie Twitch. Mowa tu o „Pure Trance Radio”, którego głównym „sprawcą” jest Solarstone (Richard Mowatt). Ten Brytyjski producent muzyczny pochodzenia Irlandzkiego, to światowej sławy DJ specjalizujący się w melodycznym transie z elementami progresywnego hause’u. Solarstone tworzy na scenie transowej od początku lat 90tych i mimo ponad pięćdziesięciu lat na karku, dalej potrafi zaczarować umysł wysyłając codzienne problemy i obowiązki poza orbitę sciągającej nas na twardą glebę rzeczywistości.      Choć ja natrafiłem na „Pure Trance Radio” całkiem niedawno, to muszę przyznać, iż ten nadawany cyklicznie już od ponad ośmiu lat show stał się mym nierozłącznym kompanem. Zawsze było mi po drodz