Filmowa półka #6 - Reservoir Dogs (1992)
To była jedynie kwestia czasu. Moment, w którym na mojej filmowej półce wylądują filmy w reżyserii Quentina Tarantino był czymś równie nieuniknionym jak fluktuacje pogodowe w Wielkiej Brytanii. Deszczowo-wietrzna pogoda, która nadała ton większej części maja sprzyjała nadrabianiu, odkrywaniu i odświeżaniu produkcji filmowych. Wśród tych odświeżanych po latach, nie mogło zabraknąć filmu, który rozpoczął mój nieoficjalny i wieloletni „związek” z panem Trantino. A mowa tu oczywiście o filmie „Reservoir Dogs”, będącym reżyserskim debiutem z 1992 roku, w Polsce bliżej znanym pod swojsko brzmiącym tytułem „Wściekłe Psy”.
Film otrzymał kategorie „18”, lecz nie miało to większego znaczenia dla kilka lat młodszego pochłaniacza filmów, jakim byłem w latach dziewięćdziesiątych (i prawdę mówiąc dalej jestem). „Wściekłe Psy” choć bazują na prostej historii, stoją jednak o kilka stopni wyżej w mojej filmowej hierarchii a wszystko to za sprawą wspominanego wcześniej Pana Tarantino i tego jak udało mu się wpompować świeżą filmową krew w nieco rdzewiejący już gatunek spod szyldu filmów gangsterskich. W „Reservoir Dogs” mamy nieudany napad, grupę rabusiów, strzelaniny, przemoc - a więc wszystko co składałoby się na kolejną kalkę typowych produkcji. Jednakże dzięki Tarantinowskim dialogom, budującym główne postacie, ich charakter oraz wewnętrzne interakcje, dostajemy coś zupełnie nowego, działającego na zasadzie otrzeźwiającego liścia w twarz. Jeśli dodać do tego świetną obsadę aktorską, znakomite zdjęcia Andrzeja Sekuły oraz odpowiednio zbalansowane dozy przemocy, humoru i dramatu, otrzymamy „pyszne danie”. Danie określające paletę przypraw używanych przez Quentina w produkcjach filmowych, którymi będzie nas raczył w kolejnych dekadach swojej twórczości.
Na koniec wspomnę, że Benjamin Franklin powiedział: „Na tym świecie pewne są tylko śmierć i podatki”, dodając od siebie, iż trzecią pewną rzeczą jest utwór „Stuck In Thew Middle With You” zespołu Stealers Wheel z 1972. A dokładniej fakt, że do końca życia będzie on przywoływał „Wściekłe Psy” oraz scenę, w której w której Tarantino postanowił go umieścić. A więc zapraszam na audycje „K Billy’s Super Sounds of the 70’s …where 70’s survived”.
Komentarze
Prześlij komentarz